Als autodidact kunstenaar bepaal ik mijn eigen leertraject en dat geeft me het voordeel dat ik me alleen hoef te focussen op de dingen die mij creatief inspireren maar ook mag leren op een manier die past bij mijn leerstijl.

Mijn interesse in de collage als kunstvorm bestaat al langer maar ik wist er te weinig van dus ik ben vrij onbevangen het leertraject in gegaan. Belangrijk is dat er veel ruimte is voor experiment en er weinig ‘regels’ zijn waar ik me aan zou moeten houden…dat werkt meestal niet voor mij.

Ik leer door onderwerpen intens te onderzoeken. Ik wil er alles van weten en doe dat het liefst visueel door andere kunstenaars te zien werken. Door You Tube is er een online wereld ontstaan waarbij kunstenaars zichzelf kunnen bijscholen op een toegankelijke en inclusieve manier.

Ik kwam afgelopen week de video’s van Caterina Giglio tegen. Haar collages zijn heel boeiend maar dat was niet wat ik wilde leren. Ik was geïnteresseerd in haar technieken om papier te bewerken.

Met haar lessen ben ik zelf verder gegaan met het bewerken van het papier wat ik wil gaan gebruiken om collages te gaan maken. Daarnaast heb ik me verdiept in het werk van Jennifer Davies en Roxanne Evans Stout om meer idee te krijgen van de mogelijkheden binnen de collage-kunst.

Ik hou van abstracte kunst maar heb de afgelopen jaren geleerd dat veel mensen moeite hebben met abstracte kunst omdat niet duidelijk is wat ‘het’ betekent…Sean Scully leerde mij laatst dat je als kunstenaar ook uit moet leggen wat je bedoelt met je abstracte werk; ik weet nog niet of ik het met hem eens ben omdat ik zelf kunst heel intuïtief benader en niet vanuit een rationele uitleg. Als ik naar de kunst van iemand anders kijk dan gaat het mij niet om het oordeel mooi/niet mooi of knap gedaan/ niet knap gedaan. Het gaat mij om het gevoel wat ik krijg als ik naar een kunstwerk kijk en wat ik met me meeneem de dag in. Het kunstwerk kan bepaalde emoties triggeren en dat is waar ik dan verder mee ga.